15^th European Immunology Congress EFIS 2003

W dniach 8–12 czerwca 2003 r. uczestniczyliśmy w Europejskim Kongresie Immunologii EFIS 2003, który odbył się na greckiej wyspie Rodos. W Kongresie wzięło udział wielu badaczy oraz klinicystów z Europy i krajów różnych kontynentów (USA, Kanady, Meksyku, Japonii, Izraela i innych). Program naukowy obejmował wykład inauguracyjny, 4 kluczowe wykłady podsumowujące aktualną wiedzę, 8 sesji plenarnych, 20 sympozjów towarzyszących, 8 sesji ekspertów z poszczególnych dziedzin immunologii, 3 sesje dotyczące kontrowersyjnych zagadnień współczesnej immunologii oraz 38 sesji plakatowych, 2 sympozja satelitarne i kurs szkoleniowy. Spośród licznych i różnorodnych prezentowanych prac, omawiamy zaledwie kilka najbardziej wyróżniających się.



Szczególnie interesującą nas była sesja dotycząca immunodermatologii, w której prezentowaliśmy plakaty. Sesja prowadzona była przez profesora Rappla z Kliniki Dermatologii w Homburgu/Saar w Niemczech. Kameralny charakter sesji (prezentowano 6 plakatów) umożliwił każdemu z uczestników krótkie omówienie otrzymanych wyników i przedyskutowanie ich. Ośrodek węgierski (Klinika Dermatologii i Alergologii, Chirurgii Eksperymentalnej i Fizjologii Uniwersytetu w Szeged) zaprezentował eksperymentalny model zwierzęcy pemfigoidu. Po immunizacji królika otrzymano poliklonalne przeciwciała królicze klasy IgG przeciwko segmentowi ludzkiego antygenu BP230, która to sekwencja wykazuje wysoką homologię z mysim białkiem BP230. Następnie wstrzykiwano porcję otrzymanych przeciwciał w skórę grzbietu mysich noworodków, uzyskując klinicznie rumień, a następnie marszczenie skóry przy niewielkim ucisku oraz tworzenie się podnaskórkowego pęcherza, co wskazywałoby na potencjalną ich rolę w etiologii tego schorzenia. Polskim akcentem był również plakat prezentowany przez zespół z Instytutu Matki Polki w Łodzi, dotyczący roli limfocytów T supresorowych w etiopatogenezie liszaja twardzinowego i zanikowego. W wyniku badań u pacjentów wykazano zmniejszenie liczby limfocytów T supresorowych, zmniejszoną produkcję reaktywnych pośredników tlenowych oraz wzrost produkcji cytokin prozapalnych. Pod koniec prowadzący sesję omówił również swoją pracę, w której monitorował in vivo udział limfocytów T CD4+ CD7– – komórek pamięci w fazie ostrej i przewlekłej wybranych zapalnych chorób skóry (łuszczyca, wyprysk). Obserwował przewagę tych komórek głównie w przewlekłej fazie choroby.
Pozostałe prace z zakresu...


View full text...