80-lecie Katedry i Kliniki Dermatologii w Poznaniu. Część III: Alergologia

Choroby alergiczne skóry należą do najczęściej występujących dermatoz i z tego powodu ich patomechanizmowi, rozpoznawaniu, klinice oraz leczeniu poświęcane jest zazwyczaj dużo uwagi. Doceniając wagę problemu wszyscy kierownicy Katedry i Kliniki Dermatologii w Poznaniu zajmowali się alergicznymi schorzeniami skóry w zależności od stopnia ówczesnych możliwości poznawczych, diagnostycznych i leczniczych. Prezentowane wówczas prace były przeważnie doniesieniami kazuistycznymi, opartymi na doświadczeniach poszczególnych autorów, a prowadzone badania dotyczyły zazwyczaj niewielkiego materiału chorych. Problem chorób alergicznych w dermatologii szczególnie docenił prof. A. Straszyński, organizując na terenie Kliniki w 1958 r. ośrodek diagnostyki i leczenia chorób alergicznych skóry, ukierunkowany głównie na rozpoznawanie i leczenie chorób zawodowych skóry. W roku 1961 na mocy porozumienia pomiędzy Katedrą i Kliniką Dermatologii a Przychodnią Przemysłową dla miasta Poznania i woj. poznańskiego powstała w Klinice Poradnia Chorób Zawodowych Skóry, prowadzącą działalność diagnostyczną, profilaktyczną i leczniczą, a przed wszystkim orzeczniczą dla potrzeb Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W Poradni Chorób Zawodowych Skóry została zatrudniona lek. med. Izabella Hryniewiecka, początkowo jako asystent, a od roku 1969 jako jej kierownik. W miarę rozwoju przemysłu oraz wprowadzenia nowych technologii lekarze pracujący w poradni zapoznali się z szeregiem nowych związków chemicznych, które mogły oddziaływać toksycznie lub alergizująco na zatrudnionych pracowników. Przeprowadzone były liczne wizytacje w zakładach przemysłowych, oceniające narażenie skóry pracowników na czynniki chemiczne, mechaniczne i biologiczne. Ustalono charakterystykę poszczególnych stanowisk pracy, opracowano nowe metody profilaktyki, badań wstępnych i okresowych. Opublikowano także wytyczne dla lekarzy przemysłowych, dotyczące wskazań i przeciwwskazań przy kwalifikowaniu pracowników do pracy i w zakresie badań okresowych. Ustalono rodzaj i charakterystykę zmian skórnych powstałych w wyniku styczności z żywicami epoksydowymi oraz tworzywami sztucznymi, co wówczas stanowiło nowość. Przeprowadzono badania u osób zatrudnionych przy produkcji intencordiny, u których masowo występowały zmiany skórne. Ustalono zalecenia profilaktyczne, zmianę technologii produkcji leku, co w następstwie doprowadziło do zmniejszenia liczby zachorowań. Wyniki tych badań i dociekań stały się tematem rozprawy doktorskiej lek....


View full text...