Porównanie wpływu sposobu przygotowania powierzchni ceramiki skaleniowej na wytrzymałość połączenia z ortodontycznymi zamkami estetycznymi

Wraz ze wzrastającą liczbą dorosłych osób leczonych ortodontycznie pojawiała się potrzeba adhezyjnego cementowania zamków do koron i innych uzupełnień ceramicznych. Powierzchnia porcelany dentystycznej nie poddaje się trawieniu kwasem fosforowym (H3PO4) i wymaga odmiennego protokołu postępowania.

Cel
Celem badania była ocena wytrzymałości połączenia zamków polikrystalicznych z ceramiką skaleniową opracowaną wybranymi metodami.

Materiał i metody
Próbki ceramiki skaleniowej napalonej na metalowy walec zostały podzielone na 5 grup i opracowane wybranymi metodami. Powierzchnia została poddana obrazowaniu w mikroskopie elektronowym (SEM) oraz badaniu profilu chropowatości. Następnie, po zacementowaniu zamków polikrystalicznych oraz po procesie termocyklingu (24h, 1450 cykli), przeprowadzono test ścinania technicznego w maszynie wytrzymałościowej. Oceniano powstały przełom adhezyjno-kohezyjny oraz wskaźnik ARI. Wyniki poddano analizie statystycznej.

Wyniki
Wszystkie badane próbki wykazały siłę wiązania zamka ortodontycznego z ceramiką badaną testem ścinania powyżej 7 MPa, która jest uznawana za wystarczającą do przeprowadzenia leczenia ortodontycznego. Najwyższą średnią wytrzymałość uzyskano w grupie HF (12,85 MPa). Zaobserwowano w niej najczęstszy przełom adhezyjnokohezyjny z uszkodzeniem ceramiki. Najmniejszy wpływ na strukturę ceramiki miał preparat zastosowany w grupie MEP (10,03 MPa). Widoczne jest to w badaniu profilu chropowatości oraz w badaniu SEM. Struktura powierzchni próbek z grupy MEP i K nie różniła się znacząco.

Wnioski
Badania wykazały alternatywne metody postępowania podczas przygotowywania powierzchni ceramiki skaleniowej do cementowania adhezyjnego, które spełniają wymagania stawiane przez współczesną ortodoncję.



As the amount of orthodontically treated adults is steadily increasing, the need arose of adhesive cementation of brackets for crowns and other ceramic restorations. The surface of dentist porcelain does not undergo etching with phosphoric acid (H3PO4) and requires a different procedure protocol.

Aim
The aim of the research was to evaluate the strength of the polycrystalline bracket bonds with feldspathic ceramics processed using some selected methods.

Material and methods
Feldspathic ceramic samples fired onto a metal cylinder were divided into five groups and processed with the selected methods. The surface was subjected to scanning electron microscope (SEM) imaging and roughness profile examination. Next, after cementing the olycrystalline brackets and after conducting a thermocycling process (24h, 1450 cycles), a technical shear resistance test was performed in a strength testing machine. The resulting adhesive-cohesive fracture was evaluated as well as the ARI (Adhesive Remnant Index). The findings were subjected to statistical analysis.

Results
All the samples tested demonstrated that the orthodontic bracket bonding strength with ceramics examined using the shear resistance test amounted to more than 7 MPa, with such bonding strength being considered sufficient to conduct orthodontic treatment. The highest mean strength was obtained and the most frequent adhesive-cohesive fracture with damage to the ceramics was observed in group HF (12,85 MPa). The preparation applied in group MEP (10,03 MPa) had the lowest influence on the ceramics structure. This was observed in the roughness profile test and in the SEM test. The surface structure of the samples in the MEP group did not significantly differ from that in the K group.

Conclusions
The tests demonstrated that the alternative procedure methods applied during the feldspathic ceramics surface preparation for adhesive cementing comply with the requirements set by the contemporary orthodontics.