Professor Jan Alkiewicz MD, history of the mycology of Poznań

W historii mikologii i onychologii polskiej postać i dzieło profesora Jana Alkiewicza pozostaną jako wzór i drogowskaz dla następnych pokoleń dermatologów. Warto przypomnieć sylwetkę tego znakomitego lekarza, uczonego, patrioty, Wielkopolanina.
Jan Alkiewicz urodził się 26.03.1896 r. w Osiecznej niedaleko Leszna, jako syn lekarza Stanisława Alkiewicza i jego żony, Urszuli z Chrzanowskich. Szkołę powszechną ukończył w Osiecznej, a gimnazjum w Lesznie. Gimnazjum i rodzina dały młodemu Janowi Alkiewiczowi solidną znajomość greki i łaciny oraz zamiłowanie do czystości języka polskiego. W gimnazjum dał się poznać jako patriota działający aktywnie w konspiracyjnym ruchu młodzieży polskiej, Towarzystwie im. Tomasza Zana. Był nawet przewodniczącym tej organizacji. Po latach Jan Alkiewicz przy pomocy innych członków Stowarzyszenia napisał historię tego ruchu przeciwstawiającego się germanizacji. Jako student medycyny wstąpił w szeregi powstańców wielkopolskich i pracował w Powstańczym Szpitalu Wojskowym we Wrześni.
Jan Alkiewicz medycynę studiował na uniwersytetach we Wrocławiu, Monachium i Poznaniu. W styczniu 1923 r. otrzymał na Uniwersytecie Poznańskim dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Karierę dermatologiczną rozpoczął od objęcia 1.03.1923 r. asystentury w Klinice Dermatologicznej Uniwersytetu Poznańskiego u prof. Adama Karwowskiego, ówczesnego kierownika Kliniki. Klinika ta mieściła się w pomieszczeniach Szpitala Miejskiego im. J. Strusia. W 1925 roku udał się na półroczny staż do Szpitala św. Ludwika w Paryżu. W klinice prof. Jeanselme’a i pracowni mikologicznej słynnego profesora Raymonda Sabourauda zapoznał się z nowoczesną, jak na owe czasy dermatologią i mikologią. Wielki wpływ na dr. Jana Alkiewicza wywarła osobowość i styl pracy obu uczonych.
Dr Jan Alkiewicz w latach 1928–1933 odbył szereg szkoleń u znanych dermatologów, m.in. u prof. Józefa Jadassohna (Wrocław), prof. Oskara Gansa (Frankfurt nad Menem) i prof. Waltera Friboesa (Berlin). W latach 1923–1933 pracował jako asystent w Zakładzie Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Poznańskiego. Kierownikiem Zakładu był w tym czasie prof. Ludwik Skubiszewski. W latach 1934–1939 objął kierownictwo Pracowni Histopatologii Kliniki Dermatologicznej. W 1933 r. został po przeprowadzonym postępowaniu konkursowym ordynatorem Oddziału Dermatologicznego Szpitala im. Józefa Strusia w Poznaniu. Funkcję ordynatora tego oddziału sprawował z przerwą wojenną aż do...


View full text...