Przegląd aparatów dystalizujących zęby trzonowe szczęki zakotwione podniebiennie na miniimplantach

Jedną z metod leczenia pacjentów z II klasą Angle’a jest

dystalizacja zębów szczęki. Aparaty wewnątrzustne osadzone

na zębach własnych pacjenta powodują nieuchronną utratę

zakotwienia. Aby zminimalizować ten efekt uboczny,

dodatkowo stosuje się miniimplanty. Najkorzystniejszym

anatomicznie miejscem do umieszczenia miniimplantów

oraz obarczonym najmniejszym ryzykiem powikłań jest

rejon podniebienia twardego. Cel. Przybliżenie problematyki

aparatów do dystalizacji trzonowców szczęki, opartych na

zakotwieniu kostnym w rejonie podniebienia twardego.

Materiał i metody. Przegląd piśmiennictwa wykorzystujący

bazę PubMed oraz Polską Bibliografię Lekarską,

z wykorzystaniem słów kluczowych: dystalizacja zębów

trzonowych, miniimplanty ortodontyczne, szkieletowe

zakotwienie. Wybrano i przeanalizowano 37 pozycji z lat

1996– 2018. Wyniki. W wyniku przeglądu literatury znaleziono 37 artykułów opisujących dziewięć aparatów

dystalizujących wzorowanych na trzech podstawowych

konstrukcjach: Pendulum, Distal Jet i Keles Slider oraz aparat

MCPP. Podsumowanie. Aparaty dystalizujące oparte na

podniebiennie umieszczonych miniimplantach nie powodują

utraty zakotwienia segmentu przedniego. Na etapie retrakcji

zębów przednich mogą służyć do stabilizacji zdystalizowanego

segmentu. W porównaniu do aparatów zewnątrzustnych,

czy tych umieszczanych na zewnętrznej stronie łuku

zębowego, są bardziej dyskretne. Mogą być stosowane

równocześnie z aparatem stałym, jak również jako

przygotowanie do późniejszego leczenia aparatami stałymi.

W zależności od konstrukcji, nie są wolne od skutków

ubocznych: rotacji i przechylenia zębów trzonowych,

typowych dla prototypów, z których się wywodzą. Najbardziej

równoległe przemieszczenie dystalne zębów umożliwiają

aparaty, w których siła działa na wysokości CR (center of

resistance) przemieszczanych zębów. (Sanecka M, Becker

K, Greń A, Świerk M. Przegląd aparatów dystalizujących

zęby trzonowe szczęki zakotwione podniebiennie na

miniimplantach. Forum Ortod 2018; 14: 296-308).

Maxillary molar distalisation is one of treatment methods

for patients with Angle class II. Intraoral appliances supported

by patient’s own teeth inevitably lead to loss of anchorage.

Mini-implants are additionally used to reduce this side effect.

The area of the hard palate is the best anatomical place to

attach mini-implants, and it provides the lowest risk of

complications. Aim. To present issues associated with

appliances used for maxillary molar distalisation that are

based on bone anchorage in the hard palate region. Material

and methods. The literature review using the PubMed

database and the Polish Medical Bibliography with the

following key words: molar distalisation, orthodontic miniimplants,

skeletal anchorage. 37 positions from the years

1996–2018 were selected and analysed. Results. As a result

of the literature review, 37 articles describing nine

distalisation appliances modelled on three basic constructions: Pendulum, Distal Jet and Keles Slider, and the MCPP appliance

were identified. Summary. Distalising appliances supported

by palatal mini-implants do not lead to loss of anchorage in

the anterior segment. At the stage of anterior teeth retraction

they can be used for stabilisation of the distalised segment.

They are less visible compared to extraoral appliances or

those placed on the external side of the dental arch. They

can be used simultaneously with fixed braces or during

preparation for subsequent therapy with fixed braces.

Depending on the design, they are not free of the side effects

typical of the prototypes they originate from, i.e. rotation

and inclination of molars. The most parallel distal movement

of teeth is made possible by appliances whose force acts at

the height of the CR (centre of resistance) of teeth being

moved. (Sanecka M, Becker K, Greń A, Świerk M. Review

of maxillary molar distalising appliances with palatal

anchorage on mini-implants. Orthod Forum 2018; 14:

296-308).