eISSN: 1897-4309
ISSN: 1428-2526
Contemporary Oncology/Współczesna Onkologia
Current issue Archive Manuscripts accepted About the journal Supplements Addendum Special Issues Editorial board Reviewers Abstracting and indexing Subscription Contact Instructions for authors Publication charge Ethical standards and procedures
Editorial System
Submit your Manuscript
SCImago Journal & Country Rank
7/2006
vol. 10
 
Share:
Share:

Pytania do zestawu nr 3

Współcz Onkol (2006) vol. 10; 7 (351–356)
Online publish date: 2006/09/26
Article file
- test.pdf  [0.07 MB]
Get citation
 
 
Pytania do zestawu nr 3

Pytania z dziedziny onkologii ogólnej

Kod: O-31
Wyższe prawdopodobieństwo odpowiedzi na leczenie gefitinibem chorych na niedrobnokomórkowego raka występuje w przypadku wszystkich wymienionych cech z wyjątkiem:
A. płci żeńskiej;
B. niepalenia tytoniu;
C. braku mutacji receptora EGF;
D. rasy żółtej;
E. typu histologicznego gruczolakoraka.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: O-32
Jednoczasowa chemioradioterapia jest stosowana standardowo w leczeniu radykalnym następujących nowotworów z wyjątkiem:
A. raka trzustki;
B. raka przełyku;
C. raka odbytu;
D. raka krtani;
E. raka szyjki macicy.

Trudność pytania w opinii autora: średnie

Kod: O-33
Pooperacyjna radioterapia chorych na raka odbytnicy:
A. jest stosowana w przypadku przejścia nowotworu przez całą grubość błony śluzowej;
B. znamiennie obniża ryzyko nawrotu miejscowego;
C. wpływa na wydłużenie całkowitego czasu przeżycia;
D. jest skuteczniejsza od radioterapii przedoperacyjnej;
E. jest stosowana jedynie w przypadku nowotworów znajdujących się powyżej załamka otrzewnej.

Trudność pytania w opinii autora: średnie

Kod: O-34
Radioterapia pooperacyjna w raku pęcherza moczowego:
A. prowadzi do wydłużenia czasu przeżycia;
B. jest stosowana najczęściej w skojarzeniu z jednoczesną radioterapią;
C. jest zalecana jedynie u chorych z cechą N+;
D. jest zalecana jedynie w przypadku typowego raka z komórek urotelialnych;
E. nie jest rutynowo stosowana.

Trudność pytania w opinii autora: średnie


Kod: O-35
Najczęstszymi przewlekłymi powikłaniami radykalnej radioterapii raka gruczołu krokowego są:
1. nietrzymanie moczu;
2. popromienne zapalenie odbytnicy;
3. popromienne zapalenie pęcherza moczowego;
4. zaburzenia erekcji;
5. objawy niedoboru androgenów.

A. 1, 2, 3;
B. 1, 2, 4;
C. 2, 3;
D. 2, 3, 4;
E. 2, 3, 5.

Trudność pytania w opinii autora: łatwe

Kod: O-36
Narządem o najwyższej promieniowrażliwości (mierzonej wysokością dawki, którą można bezpiecznie podać na cały narząd) spośród niżej wymienionych jest:
A. mięsień sercowy;
B. wątroba;
C. rdzeń kręgowy;
D. nerka;
E. jelito cienkie.

Trudność pytania w opinii autora: średnie

Kod: O-37
Radioterapia z zastosowaniem intensywnej modulacji wiązki (IMRT) pozwala na:
A. uzyskanie niższej dawki w obrębie narządów krytycznych;
B. uzyskanie bardziej homogennej dawki w obrębie obszarów tarczowych;
C. zmniejszenie łącznej objętości napromienianych tkanek;
D. skrócenie czasu leczenia;
E. uzyskanie lepszej odtwarzalności leczenia.

Trudność pytania w opinii autora: średnie

Kod: O-38
U 59-letniej kobiety w badaniu klinicznym stwierdzono 3-centymetrowy, ruchomy guz lewej piersi. Węzły chłonne pachowe po stronie guza niepowiększone. W badaniu mammograficznym potwierdzono obecność guza o nieostrych granicach oraz ujawniono rozsiane w całej piersi linijne mikrozwapnienia. Po wykonaniu biopsji gruboigłowej uzyskano obfity materiał, na podstawie którego rozpoznano raka piersi: carcinoma ductale invasivum, II stopień RB, z dodatnią ekspresją receptorów steroidowych. Pacjentka dotychczas nie chorowała, nie miesiączkuje od 6 lat. Leczeniem z wyboru jest w tym przypadku:
A. chemioterapia, a następnie oszczędzający zabieg operacyjny i napromienianie;
B. pobranie materiału histologicznego z ogniska mikrozwapnień oraz postępowanie chirurgiczne i systemowe zależne od wyniku;
C. przedoperacyjne leczenie tamoksifenem przez 3 mies.;
D. przedoperacyjne leczenie inhibitorem aromatazy przez 3 mies.;
E. amputacja piersi sposobem Pateya i leczenie systemowe zależne od ekspresji markerów biologicznych oraz stanu węzłów chłonnych.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: O-39
U 49-letniej kobiety usunięto górny zewnętrzny kwadrant lewej piersi oraz pachowe węzły chłonne po stronie lewej z powodu raka. W badaniu histologicznym stwierdzono obecność ogniska naciekającego raka przewodowego o średnicy 20 mm, w II stopniu złośliwości wg RB; ER dodatnie w 80% komórek, PgR dodatnie w ok. 20% komórek; Her2 1+ w badaniu IHC; 2/16 węzłów chłonnych pachowych zawierają przerzuty raka. Pacjentka miesiączkuje regularnie, nie jest obciążona chorobami przewlekłymi. Dalsze postępowanie to:
A. chemioterapia z udziałem antracyklin i kontrole lekarskie, mammografia raz w roku, RTG klatki piersiowej raz w roku;
B. chemioterapia z udziałem antracyklin, następnie napromienianie + hormonoterapia: tamoksifen przez 5 lat;
C. chemioterapia z udziałem antracyklin, następnie napromienianie + hormonoterapia: inhibitor aromatazy przez 5 lat;
D. napromienianie + hormonoterapia: tamoksifen przez 2–3 lata, a następnie letrozol przez 3 lata;
E. amputacja piersi.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: O-40
Wybierając u chorych na raka rodzaj hormonoterapii uzupełniającej zabieg operacyjny, należy brać po uwagę:
A. stan menopauzalny pacjentki;
B. stopień ekspresji ER i PgR;
C. zakres objawów niepożądanych w relacji do przebytych i obecnych chorób towarzyszących;
D. ekspresję HER2;
E. wszystkie powyższe.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: O-41
Leczeniem z wyboru u 56-letniego chorego z rozpoznaniem raka okrężnicy zstępującej z licznymi ogniskami przerzutowymi w wątrobie, w bardzo dobrym stanie ogólnym, z umiarkowaną niedokrwistością (Hb 10 g/l), ale bez innych odchyleń w badaniach biochemicznych jest:
A. 5-fluorouracyl z leukoworyną i.v.;
B. FOLFIRI;
C. FOLFOX4;
D. IFL + bewacizumab;
E. B, C, D dają podobne wyniki.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: O-42
Bewacizumab w leczeniu raka jelita grubego:
A. jest chimerycznym przeciwciałem monoklonalnym przeciwko naskórkowemu czynnikowi wzrostu;
B. w skojarzeniu z chemioterapią powoduje zwiększenie liczby obiektywnych odpowiedzi oraz wydłużenie czasu przeżycia;
C. jest mysim przeciwciałem monoklonalnym przeciwko receptorowi naskórkowego czynnika wzrostu;
D. prawidłowe są odpowiedzi B i C;
E. prawidłowe są odpowiedzi A i B.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: O-43
Objawami niepożądanymi towarzyszącymi leczeniu bewacizumabem są:
A. pokrzywka, neutropenia;
B. koagulopatia, perforacja jelit;
C. nadciśnienie, proteinuria;
D. prawidłowe są odpowiedzi A i B;
E. prawidłowe są odpowiedzi B i C.

Trudność pytania w opinii autora: średnie

Kod: O-44
U 49-letniego mężczyzny rozpoznano guz płuca lewego. Chory od wielu lat palił paczkę papierosów dziennie. Dotychczas poważnie nie chorował. W badaniach obrazowych stwierdzono masę guzowatą w lewym płucu, łączącą się z powiększonymi węzłami chłonnymi lewej wnęki. Na podstawie biopsji przez ścianę klatki piersiowej rozpoznano drobnokomórkowego raka płuca. Ze względu na brak cech rozsiewu w badaniach klinicznych i obrazowych stwierdzono stadium ograniczone LD. Stan sprawności wg ECOG 0. FEV1 1,6 L. Badania morfologii krwi i biochemiczne w zakresie normy. Choremu należy zaproponować:
A. 4 cykle chemioterapii zawierającej cisplatynę i etopozyd (PE), dalsze postępowanie uzależnić od ponownej oceny zaawansowania procesu;
B. 6 cykli chemioterapii PE i napromienianie;
C. równoczesną chemioradioterapię z napromienianiem guza i węzłów chłonnych śródpiersia od 1. lub 2. cyklu;
D. chory, ze względu na niską wartość FEV1, kwalifikuje się wyłącznie do leczenia systemowego;
E. radykalny zabieg operacyjny z następową chemioradioterapią sekwencyjną z napromienianiem guza po 4. cyklu.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: O-45
Według zaleceń ASCO, w przypadkach wczesnego raka piersi przesiewowe badanie gęstości mineralnej kości należy przeprowadzać u:
A. wszystkich kobiet w wieku 65 lat i starszych;
B. wszystkich kobiet w wieku 60–64 lat z wagą <70 kg, z przebytym złamaniem kości lub obciążonych rodzinnym występowaniem osteoporozy;
C. pomenopauzalnych chorych otrzymujących inhibitory aromatazy;
D. przedmenopauzalnych pacjentek z przedwczesną polekową menopauzą;
E. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Piśmiennictwo
1. Lynch TJ, Bell DW, Sordella R i wsp. Activating mutations in the epidermal growth factor receptor underlying responsiveness of non-small-cell lung cancer to gefitinib. N Engl J Med 2004; 350: 2129-39.
2. Krzakowski M (red.). Onkologia kliniczna. Borgis, Warszawa 2001.
3. Nowacki MP. Rak jelita grubego. W: Krzakowski M (red.). Onkologia kliniczna. Borgis, Warszawa 2001.
4. Bladder Cancer (PDQ®): Treatment, http://www.cancer.gov/cancertopics?pdq/treatment/bladder/HealthProfessional.
5. Jereczek-Fossa B. Rola radioterapii w leczeniu raka gruczołu krokowego. Współcz Onkol 2003; 7: 176-82.
6. Emami B, Lyman J, Brown A i wsp. Tolerance of normal tissue to therapeutic irradiation. Int J Radiat Oncol Biol Phys 1991; 21: 109-22.
7. Intensity Modulated Radiation Therapy Collaborative Working Group. Intensity-modulated radiotherapy: current status and issues of interest. Int J Radiat Oncol Biol Phys 2001; 51: 880-914.
8. Nagashima T, Hashimoto H, Oshida K i wsp. Ultrasound demonstration of mammographically detected microcalcifications in patients with ductal carcinoma in situ of the breast. Breast Cancer 2005; 12: 216-20.
9. Goldhirsch A, Glick JH, Gelber RD i wsp. Meeting highlights: international expert consensus on the primary therapy of early breast cancer 2005. Ann Oncol 2005; 16: 1569-83.
10. Goss PE, Ingle JN, Martino S i wsp. A randomized trial of letrozole in postmenopausal women after five years of tamoxifen therapy for early-stage breast cancer. N Engl J Med 2003; 349: 1793-802.
11. Coombes RC, Hall E, Gibson LJ i wsp. Intergroup Exemestane Study. A randomized trial of exemestane after two to three years of tamoxifen therapy in postmenopausal women with primary breast cancer. N Engl J Med 2004; 350: 1081-92.
12. Baum M, Budzar AU, Cuzick J i wsp.; ATAC Trialists” Group. Anastrozole alone or in combination with tamoxifen versus tamoxifen alone for adjuvant treatment of postmenopausal women with early breast cancer: first results of the ATAC randomized trial. Lancet 2002; 359: 2131-9.
13. Tournigand C, Andre T, Achille E i wsp. FOLFIRI followed by FOLFOX6 or the reverse sequence in advanced colorectal cancer: a randomized GERCOR study. J Clin Oncol 2004; 22: 229-37.
14. Colucci G, Gebbia V, Paoletti G i wsp.; Gruppo Oncologico Dell’Italia Meridionale. Phase III randomized trial of FOLFIRI versus FOLFOX4 in the treatment of advanced colorectal cancer: a multicenter study of the Gruppo Oncologico Dell’Italia Meridionale. J Clin Oncol 2005; 23: 4866-75.
15. Kelly H, Goldberg RM. Systemic therapy for metastatic colorectal cancer: current options, current evidence. J Clin Oncol 2005; 23: 4553-60.
16. Hurwitz H, Fehrenbacher L, Novotny W i wsp. Bevacizumab plus irinotecan, fluorouracil, and leucovorin for metastatic colorectal cancer. N Engl J Med 2004; 350: 2335-42.
17. Giantonio BJ, Catalano PJ, Meropol NJ i wsp. High-dose bevacizumab improves survival when combined with FOLFOX4 in previously treated advanced colorectal cancer: results from the Eastern Cooperative Oncology Group (ECOG) study E3200. J Clin Oncol 2005; 23 (16 supl.): 2.
18. Hochster HS, Welles L, Hart L i wsp. Safety and efficacy of bevacizumab (Bev) when added to oxaliplatin/fluoropyrimidine (O/F) regimens as first-line treatment of metastatic colorectal cancer (mCRC): TREE 1 & 2 Studies. J Clin Oncol 2005; 23 (16 supl.): 3515.
19. Glisson BS, Movsas B, Scott W. Small-cell lung cancer, mesothelioma, and thymoma. W: Pazdur R, Coia LR, Hoskins WJ, Wagman LD (red.). Cancer Management: A Multidisciplinary Approach. CMP Healthcare Media LLC: 155-64.
20. Hillner BE, Ingle JN, Chlebowski RT i wsp.; American Society of Clinical Oncology: American Society of Clinical Oncology 2003 update on the role of bisphosphonates and bone health issues in women with breast cancer. J Clin Oncol 2003; 21: 4042-57.

Pytania z dziedziny ginekologii onkologicznej

Kod: GO-21
W przypadku rozpoznania raka jajnika ograniczonego do miednicy, protokół chirurgiczny obejmuje wykonanie następujących czynności chirurgicznych:
1. wycięcie macicy z przydatkami;
2. wycięcie sieci większej;
3. wycięcie śledziony;
4. wycięcie węzłów chłonnych okołoaortalnych;
5. pobranie wycinków z rynien okołookrężniczych.

A. 1, 2;
B. 1, 2, 3, 4;
C. 1, 4, 5;
D. 1, 2, 4, 5;
E. 1, 2, 3, 4, 5.

Kod: GO-22

Stwierdzenie w trakcie operacji radykalnego wycięcia macicy przerzutowo zmienionych węzłów chłonnych okołoaortalnych u chorej z rakiem szyjki macicy jest wskazaniem do:
A. wycięcia macicy i następowej radioterapii;
B. rozszerzonego wycięcia macicy i następowej radiochemioterapii;
C. odstąpienia od operacji i dalszego leczenia chorej z zastosowaniem radiochemioterapii;
D. odstąpienia od operacji i następowej chemioterapii;
E. wycięcia macicy i dalszego leczenia objawowego.

Kod: GO-23
Które z niżej wymienionych czynników mogą przemawiać za powodzeniem wtórnej operacji cytoredukcyjnej u chorej z nawrotowym rakiem jajnika:
1. czas od zakończenia chemioterapii 1. linii powyżej 12 mies.;
2. brak wolnego płynu w otrzewnej;
3. maksymalnie 3 izolowane ogniska uwidocznione w badaniach obrazowych;
4. czas od zakończenia chemioterapii 1. linii powyżej 6 mies.;
5. pierwotna operacja zakwalifikowana jako cytoredukcja optymalna.

A. 1, 2;
B. 1, 2, 3;
C. 2, 3, 4, 5;
D. 1, 2, 3, 5;
E. 2, 5.

Kod: GO-24
W przypadku stwierdzenia 6 mies. po porodzie zdrowego noworodka stężenia HCG 75 IU/ml i AFP 0,2 IU/ml należy brać pod uwagę takie patologie, jak:
1. wczesna ciąża;
2. guz germinalny jajnika;
3. ciążowa choroba trofoblastyczna;
4. ciąża ektopowa;
5. guz jajnika z komórek ziarnistych.

A. 1, 3;
B. 1, 2, 3, 4;
C. 1, 4;
D. 2;
E. 1, 2, 3.

Kod: GO-25
Wynik badania histopatologicznego raka szyjki macicy: głębokość naciekania podścieliska do 3 mm od błony podstawnej. Œrednica zmiany wynosi 4 mm. Wobec braku innych ognisk choroby należy stwierdzić następujący stopień klinicznego zaawansowania wg FIGO:
A. IB1;
B. IA1;
C. IA2;
D. 0;
E. IB2.

Trudność pytania w opinii autora: łatwe

Kod: GO-26
W przypadku raka szyjki macicy w stopniu IIIA leczenie polega na:
A. przeprowadzeniu pełnej radioterapii;
B. wycięciu macicy z przydatkami i uzupełniającej radykalnej radioterapii;
C. przeprowadzeniu radiochemioterapii i następowym wycięciu macicy z przydatkami;
D. przeprowadzeniu radiochemioterapii;
E. zastosowaniu wyłącznie chemioterapii.

Trudność pytania w opinii autora: łatwe

Kod: GO-27
U chorej z rozpoznaniem raka szyjki macicy w stopniu IA2 optymalnym leczeniem chirurgicznym jest:
A. konizacja szyjki macicy;
B. radykalne usunięcie macicy sposobem Wertheima;
C. proste wycięcie macicy;
D. amputacja szyjki macicy;
E. konizacja szyjki macicy z uzupełniającą teleradioterapią.

Trudność pytania w opinii autora: łatwe

Kod: GO-28
U chorej z rakiem szyjki macicy w stopniu 0 leczenie radykalne może być przeprowadzone z zastosowaniem:
1. konizacji szyjki macicy;
2. brachyterapii;
3. teleradioterapii;
4. szczepionki antywirusowej;
5. imiquimodium.

A. 1, 2;
B. 1, 3;
C. 1, 2, 3;
D. 1, 4, 5;
E. 1, 4.

Trudność pytania w opinii autora: średnie

Kod: GO-29

Stwierdzenie komórek ASCUS w rozmazie cytologicznym u 69-letniej kobiety wymaga:
A. natychmiastowej konizacji szyjki macicy;
B. natychmiastowego pobrania wycinków z szyjki macicy;
C. wykonania kolposkopii po przeprowadzeniu 10-dniowego leczenia dopochwowego;
D. dwumiesięcznego leczenia przeciwzapalno-hormonalnego i ponownej cytologii po tym czasie;
E. powtórzenia cytologii po 3 mies.

Trudność pytania w opinii autora: średnie

Kod: GO-30
W przypadku nawracających incydentów kaszlu u kobiety 4 mies. po porodzie, plamiącej od 2 tyg., jeżeli nie ma klinicznych objawów infekcji, zlecisz w pierwszym etapie wykonanie następujących badań:
1. USG TV;
2. posiew plwociny na BK;
3. RTG klatki piersiowej;
4. oznaczenie stężenia HCG;
5. bronchoskopia.

A. 1, 3;
B. 2, 5;
C. 1, 2, 5;
D. 1, 3, 4;
E. 1, 2, 3, 4, 5.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Piśmiennictwo
1. DiSaia PJ, Creasman WT (red.). Clinical Gynecologic Oncology. Wyd. 6, Mosby-Year Book, Inc., St. Louis 2001. Wyd. 5 było przetłumaczone na język polski.
2. Krzakowski M (red.). Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych u dorosłych. Polska Unia Onkologii, Warszawa 2003.

Pytania z dziedziny hematologii i transfuzjologii



Kod: H-21
Oceń prawdziwość poniższych stwierdzeń:
W standardowym postępowaniu przy przeszczepach narządów należy przestrzegać zasad zgodności w układzie ABO, dlatego duża niezgodność w układzie ABO między dawcą i biorcą stanowi bezwzględne przeciwwskazanie do przeszczepu narządowego.
A. oba stwierdzenia są prawdziwe i powiązane logicznie;
B. obydwa stwierdzenia są prawdziwe, ale bez związku logicznego;
C. pierwsze stwierdzenie jest prawdziwe, a drugie fałszywe;
D. pierwsze stwierdzenie jest fałszywe a drugie prawdziwe;
E. obydwa stwierdzenia są fałszywe.

Trudność pytania w opinii autora: łatwe

Kod: H-22

Po przeszczepie narządowym wykonanym przy mniejszej niezgodności w układzie ABO w przypadku wystąpienia 7–10 dni po przeszczepie hemolizy spowodowanej obecnością izohemaglutynin produkowanych przez limfocyty dawcy i konieczności transfuzji masy erytrocytarnej, należy:
A. przetaczać krew jedynie grupy O;
B. przetaczać krew jedynie grupy AB;
C. przetaczać krew jedynie grupy dawcy;
D. przetaczać krew jedynie grupy biorcy;
E. transfuzja krwinek czerwonych w takiej sytuacji jest bezwzględnie przeciwwskazana.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: H-23
Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe:
Hemoliza w przypadku mniejszej niezgodności w układzie ABO po przeszczepie narządowym:
1. pojawia się zwykle 7–10 dni po przeszczepie;
2. znacznie częściej występuje w przypadku niezgodności płci między biorcą i dawcą;
3. najczęściej występuje po przeszczepie płucoserca (70%), a najrzadziej po przeszczepie nerek (9%);
4. najczęściej ogranicza się samoistnie i nie wymaga leczenia;
5. spowodowana jest produkcją przeciwciał wobec krwinek biorcy przez limfocyty dawcy.

A. wszystkie prawdziwe;
B. 1, 2, 4, 5;
C. 1, 3, 4, 5;
D. 2, 3, 4, 5;
E. prawdziwe jedynie 1, 4, 5.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: H-24
Które z poniższych objawów hematologicznych mogą wystąpić w przebiegu tocznia rumieniowatego rozsianego:
1. anemia autoimmunohemolityczna (typowa z obecnością immunoglobuliny G i składowej komplementu C3 na powierzchni błony erytrocytu);
2. leukopenia spowodowana zarówno neutropenią, jak i limfocytopenią;
3. trombocytopenia;
4. skrócenie czasu APTT;
5. wysokie TIBC.

A. wszystkie prawdziwe;
B. 1, 2, 3;
C. 1, 2, 3, 4;
D. 2, 3, 4;
E. 2, 3, 4, 5.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: H-25
Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe dla niedokrwistości występującej w reumatoidalnym zapaleniu stawów:
1. zwykle jest normocytowa, ale może występować mikrocytoza;
2. u ponad 50% chorych występuje niedobarwliwość;
3. poziom żelaza w surowicy jest obniżony;
4. podanie żelaza zmniejsza nasilenie anemii;
5. TIBC i saturacja transferyny są podwyższone.

A. wszystkie prawdziwe;
B. 1, 2;
C. 1, 2, 3;
D. 1, 2, 3, 4;
E. 1, 2, 3, 5.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: H-26
Oceń prawdziwość poniższych stwierdzeń:
Na poziom ferrytyny w reumatoidalnym zapaleniu stawów wpływa aktywność choroby zasadniczej, dlatego tylko wysokie poziomy ferrytyny (>200 µg/l) wykluczają współistniejący niedobór żelaza.
A. obydwa stwierdzenia są prawdziwe i powiązane logicznie;
B. obydwa stwierdzenia są prawdziwe, ale bez związku logicznego;
C. pierwsze stwierdzenie jest prawdziwe, a drugie fałszywe;
D. pierwsze stwierdzenie jest fałszywe, a drugie prawdziwe;
E. obydwa stwierdzenia są fałszywe.

Trudność pytania w opinii autora: bardzo trudne

Kod: H-27
Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe dla zespołu Felly’ego występującego w reumatoidalnym zapaleniu stawów:
1. występuje zwiększone ryzyko zakażeń bakteryjnych proporcjonalnie do nasilenia neutropenii;
2. podanie czynników wzrostowych zmniejsza nasilenie neutropenii, ale może nasilać objawy choroby zasadniczej;
3. po splenektomii neutropenia ustępuje u 90% chorych, niemniej u 10–20% z nich dochodzi do nawrotu neutropenii;
4. stanowi przeciwwskazanie do włączenia terapii cytotoksycznej choroby zasadniczej;
5. stanowi bezwzględne wskazanie do biopsji szpiku.

A. wszystkie prawdziwe;
B. 1, 2, 5;
C. 1, 2, 3;
D. 1, 2, 4;
E. 1, 2, 3, 5.

Trudność pytania w opinii autora: bardzo trudne

Kod: H-28
Ilu chorych z objawami żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej będzie leczonych w ośrodku, w którego rejonie mieszka milion mieszkańców?
A. ok. 120 chorych;
B. ok. 600 chorych;
C. ok. 1200 chorych;
D. ok. 2500 chorych;
E. ok. 5000 chorych.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Kod: H-29
Ilu nowych chorych z poniższymi chorobami rozrostowymi układu krwiotwórczego powinno zostać skierowanych w ciągu roku do ośrodka hematologicznego, w którego rejonie mieszka milion mieszkańców?
A. CML* – 3, HCL* – 1, ostre białaczki – 40, NHL* – 50;
B. CML – 10, HCL – 3, ostre białaczki – 40, NHL – 200;
C. CML – 10, HCL – 3, ostre białaczki – 20, NHL – 50;
D. CML – 40, HCL – 3, ostre białaczki – 40, NHL – 200;
E. CML – 40, HCL – 6, ostre białaczki – 20, NHL – 200.

* CML – przewlekła białaczka szpikowa; HCL – białaczka włochatokomórkowa; NHL – chłoniaki nieziarnicze

Trudność pytania w opinii autora: bardzo trudne

Kod: H-30
Iloma chorymi z hemofilią A, B oraz chorobą von Willebranda powinien się opiekować ośrodek, w którego rejonie mieszka milion mieszkańców?
A. hemofilia A – 25, hemofilia B – 3, choroba von Willebranda – 60;
B. hemofilia A – 75, hemofilia B – 3, choroba von Willebranda – 60;
C. hemofilia A – 75, hemofilia B – 9, choroba von Willebranda – 125;
D. hemofilia A – 75, hemofilia B – 9, choroba von Willebranda – 250;
E. hemofilia A – 300, hemofilia B – 50, choroba von Willebranda – 500.

Trudność pytania w opinii autora: trudne

Piśmiennictwo
1. Mintz PD (red.). Leczenie krwią. Zasady postępowania klinicznego. Sekcja Transfuzjologiczna Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów, Warszawa 2001; 248, 252-254.
2. Hoffbrand AV, Pettit JE, Moss PA. Essential Haematology. Blackwell Science, Oxford 2001; 293.
3. Lee GR, Foerster J, Paraskevas F, et al. (red.). Wintrobe’s Clinical Hematology. Lippincott Williams & Wilkins, Baltimore 1999; 1012-1013, 1685, 1870, 2241, 2272, 2343, 2451.
4. Łopaciuk S. Koagulologia. Med Prakt 2002; 1-2: 159.
Copyright: © 2006 Termedia Sp. z o. o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.
Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.