Ocena wsparcia psychicznego oraz roli pielęgniarki w komunikacji z rodzicami dzieci z wrodzonymi wadami serca po zabiegach kardiochirurgicznych

Wstęp: Komunikatywność pielęgniarek jest istotnym aspektem opieki pielęgniarskiej, wpływającym na wparcie psychiczne i relacje pomiędzy personelem medycznym a rodzicami dzieci z wadami serca. Bez względu na stan zdrowia dzieci rodzice są zainteresowani wszystkimi informacjami dotyczącymi ich potomstwa, nawet jeśli nie mają znaczenia dla procesu leczenia i poprawy zdrowia. Pytają, czy dziecko otworzyło oczy, czy poruszyło ręką, czy się uśmiechnęło. Pytają o zdarzenia, które obserwują u dziecka na co dzień w domu. Na oddziale pooperacyjnym mogą zobaczyć dziecko maksymalnie 3 razy w ciągu doby przez kilka minut. W tym czasie chcą nasycić swój wzrok, poczuć dotyk i przekazać niewielką dawkę miłości rodzicielskiej, aby dało to im siłę na przetrwanie do następnej wizyty.

Cel pracy: Ocena poziomu wsparcia psychicznego oraz określenie trudności w bezpośrednim kontakcie personelu pielęgniarskiego z rodzicami dzieci po zabiegach kardiochirurgicznych na oddziale pooperacyjnym.

Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 50 rodziców odwiedzających swoje dzieci po zabiegach kardiochirurgicznych na oddziale pooperacyjnym. Narzędziem badawczym był kwestionariusz własnej konstrukcji.

Wyniki i wnioski: Uzyskane wyniki wykazały, że bezpośredni kontakt rodziców z pielęgniarkami oddziału pooperacyjnego, mającego charakter intensywnej terapii, miał istotny wpływ na łagodzenie emocji badanych rodziców oraz dał im poczucie bezpieczeństwa ich dzieci. Wsparcie psychiczne, jakie otrzymali rodzice od pielęgniarek, ocenione zostało jako ważny element komunikacji rodzice–pielęgniarki.

Introduction: Communication skills of nurses represents an important aspect of nursing care, affecting psychological support and the relationship between medical staff and the parents of children with heart defects. Regardless of the state of health of children, parents are interested in all the information concerning their offspring, even if it is not relevant to the treatment process and health improvement. They ask whether the child has opened his/her eyes and moved his/her hand, or smiled. They ask about the events that they observe in the child every day at home. In the post-operative ward they can see the child up to three times a day for a few minutes. During this time, they want to satisfy their eyes, feel the touch, and give a small dose of parental love, to give them – the parents – the strength to survive until the next visit.

Aim of the study: To assess the level of psychological support and determination of the difficulty of direct contact of nursing staff with the parents of children after cardiac surgery in the postoperative ward.

Material and methods: The study included 50 parents visiting their children after cardiac surgery in the postoperative ward. The research tool was a self-designed questionnaire.

Results and conclusions: The results showed that direct contact of parents with post-operative ward nurses, having the character of intensive therapy, had a significant impact on mitigating the emotions of the parents and gave a sense of security of their children. The psychological support they received from the parents of nurses was evaluated as an important element of parent-nurse communication.