Prężność psychiczna jako moderator adaptacji w sytuacji stresu ekstremalnego, analiza na podstawie przypadków chorych z wyłonioną stomią – badanie pilotażowe

Cel pracy
Ustalenie związku między prężnością psychiczną związaną ze zdrowiem, a poziomem adaptacji w sytuacji stresu ekstremalnego, jakim może być wyłonienie stomii.

Materiał i metody
Badanie pilotażowe zostało przeprowadzone od grudnia 2020 r. do lutego 2021 r. Udział był dobrowolny i anonimowy. W badaniu wzięły udział 43 losowo wybrane osoby powyżej 18. roku życia z wyłonioną stomią. Do zebrania materiału został wykorzystany czteroetapowy kwestionariusz ankiety składający się z ankiety socjodemograficznej, autorskiego kwestionariusza, standaryzowanego kwestionariusza PRE oraz Skali SPP-25.

Wyniki
Poziom prężności oraz poznawcza regulacja emocji nie jest istotnie zróżnicowana przez płeć, wiek, wykształcenie czy miejsce zamieszkania. Nie zanotowano istotnej zależności także w przypadku zamieszkania samemu vs. z kimś oraz zmiany w relacjach z bliskimi. Pośród badanych zmiennych tylko czas od wyłonienia stomii jest istotnie statystycznie pozytywnie związany z natężeniem prężności. Występowanie komplikacji nie różnicowało wymienionych dwóch zmiennych, podobnie jak przyczyna wyłonienia stomii.

Wnioski
Czas od wyłonienia stomii wpływa istotnie statystycznie na poziom prężności psychicznej w badanej grupie. W badaniu nie stwierdzono istotnych statystycznie zależności w przypadku: relacji z bliskimi, wiekiem, płcią, miejscem zamieszkania, poziomem wykształcenia, przyczynami wyłonienia stomii lub komplikacjami po operacji na poziom prężności psychicznej respondentów. Poziom poznawczej regulacji emocji również nie jest istotnie zróżnicowany statystycznie w przypadku zmiennych socjodemograficznych.



Aim of the study
Establish the relationship between resiliency related to health condition and the level of adaptation in a situation of extreme stress such as the creation of stoma.

Material and methods
The pilot study was conducted from December 2020 to February 2021; participation was voluntary and anonymous. Forty-three randomly selected people over 18 years of age with a stoma participated in the study. A 4-stage questionnaire was used to collect the material, which consisted of a sociodemographic questionnaire, the authors’ own questionnaire, a standardized CERQ questionnaire, and the Resiliency Scale (SPP-25).

Results
The level of resiliency and cognitive regulation of emotions were not significantly differentiated by sex, age, education, or place of residence. There was no significant correlation also in the case of living alone versus living with someone and changes in relationships with relatives. Among the examined variables, only the time from stoma creation was statistically significant, positively related to the intensity of resilience. These 2 variables did not appear to differentiate the occurrence of complications, and nor did the cause of the stoma.

Conclusions
The time since the stoma creation had a statistically significant influence on the level of resiliency in the study group. In the study, no statistically significant relationships were found in the case of relations with relatives, age, sex, place of residence, level of education, reasons for stoma creation, or postoperative complications and the level of resiliency of the respondents. Also, the level of cognitive regulation of emotions was not statistically significantly different in the case of socio-demographic variables.