Uroczyste otwarcie Zespołu Poradni Leczenia Ran Przewlekłych w Szpitalu Uniwersyteckim nr 1 im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy Collegium Medicum UMK

23 lutego 2016 r. w Szpitalu Uniwersyteckim nr 1 im dr. A. Jurasza Collegium Medicum w Bydgoszczy UMK w Toruniu odbyło się uroczyste otwarcie nowego kompleksu Poradni Leczenia Ran Przewlekłych. W uroczystym otwarciu poradni wzięło udział wielu wybitnych gości, m.in. wiceminister zdrowia dr n. med. Jarosław Pinkas, poseł na Sejm Tomasz Latos, Jego Magnificencja Rektor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu prof. dr hab. n. med. Andrzej Tretyn, prorektor Collegium Medicum w Bydgoszczy prof. dr hab. n. med. Jan Styczyński, Jego Eminencja Ksiądz Biskup Jan Tyrawa, zastępca prezydenta Bydgoszczy Iwona Waszkiewiecz, wojewoda kujawsko-pomorski Mikołaj Bogdanowicz, dyrektorzy bydgoskich szpitali, dziekani Wydziału Nauk o Zdrowiu Collegium Medicum w Bydgoszczy – prof. Kornelia Kędziora-Kornatowska i prof. Jacek Klawe, oraz dziekani Wydziału Lekarskiego – prof. dr hab. med. Jacek Kubica, i Wydziału Farmaceutycznego – prof. dr hab. med. Eugenia Gospodarek, konsultanci krajowi i wojewódzcy, kierownicy katedr, klinik i zakładów Collegium Medicum w Bydgoszczy oraz wielu znakomitych gości.
Uroczystego otwarcia i przecięcia symbolicznej wstęgi dokonał minister Jarosław Pinkas wraz z rektorem Uniwersytetu Mikołaja Kopernika prof. Andrzejem Tretynem oraz prorektorem ds. Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika prof. Janem Styczyńskim. Następnie biskup Jan Tyrawa dokonał uroczystego poświęcenia nowych pomieszczeń.
Idea utworzenia Poradni Leczenia Ran Przewlekłych powstała pod koniec lat 90. na bazie Kliniki Chirurgii Ogólnej, z inicjatywy prof. Marii T. Szewczyk i prof. Arkadiusza Jawienia. Poradnia do 2012 r. funkcjonowała w Szpitalu Uniwersyteckim nr 2 im. dr. J. Biziela i przyjmowani byli do niej przede wszystkim chorzy z owrzodzeniem powstałym w przebiegu przewlekłej niewydolności żylnej. Autorski program prof. Marii T. Szewczyk obejmował m.in. kompleksową diagnostykę, mało znaną wówczas kompresjoterapię dwu- i czterowarstwową oraz będącą jeszcze w powijakach strategię opracowania rany, pielęgnację kończyny i działania stymulujące odbudowę skóry. Mimo ograniczonych zasobów lokalowych i trudności związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych u chorych z raną przewlekłą opieka w poradni zawsze miała charakter wysokospecjalistyczny i jakością nie odbiegała od standardów europejskich i światowych. Stąd wyszły liczne opracowania naukowe, pierwsze podręczniki i książki na temat leczenia ran przewlekłych,...


Pełna treść artykułu...