eISSN: 2084-9850
ISSN: 1897-3116
Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne/Surgical and Vascular Nursing
Bieżący numer Archiwum Artykuły zaakceptowane O czasopiśmie Rada naukowa Recenzenci Bazy indeksacyjne Prenumerata Kontakt Zasady publikacji prac Standardy etyczne i procedury
Panel Redakcyjny
Zgłaszanie i recenzowanie prac online
2/2007
vol. 1
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Wartość kliniczna wskaźnika kostka-ramię

Arkadiusz Migdalski
,
Arkadiusz Jawień

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2007; 2: 81–86
Data publikacji online: 2007/07/19
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 
Mimo postępu technologicznego i rozwoju badań obrazowych wskaźnik kostka-ramię pozostaje podstawowym badaniem w diagnostyce chorych z niedokrwieniem kończyn dolnych. Rozpoznanie przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych można obiektywnie potwierdzić przy użyciu tego prostego testu. Aby prawidłowo wykonać i zinterpretować pomiar, należy jednak znać jego ograniczenia, szczególnie u chorych z tętnicami obwodowymi uwapnionymi i niepodatnymi na ucisk (cukrzyca, niewydolność nerek). Wskaźnik kostka-ramię przynosi bezsporne korzyści w diagnozowaniu niedokrwienia kończyn dolnych, jest również silnym, niezależnym czynnikiem rokowniczym zdarzeń sercowo-naczyniowych. Przesiewowe stosowanie pomiaru wskaźnika kostka-ramię powinno dotyczyć: • chorych z objawami wysiłkowego bólu kończyn dolnych, • wszystkich chorych w wieku 50–69 lat z czynnikami ryzyka miażdżycy (szczególnie z cukrzycą lub wywiadem nikotynizmu), • chorych powyżej 70. roku życia oraz • tych z ryzykiem epizodów sercowo-naczyniowych ocenianym w skali Framingham na 10–20% w okresie 10-letnim. Chorzy z nieprawidłowym wskaźnikiem (≤0,9; 1,4) wymagają modyfikacji czynników ryzyka miażdżycy i terapii przeciwpłytkowej w celu zmniejszenia śmiertelności z powodów sercowo-naczyniowych. W niniejszej pracy autorzy przedstawiają przydatność kliniczną oraz ograniczenia diagnostyczne wskaźnika kostka-ramię.

Despite the technological progress and vascular imaging development measuring the systolic pressure at the ankle level has remain a standard part of the initial evaluation of patients with suspected peripheral arterial disease (PAD). The diagnosis of PAD may be easily confirmed with measurement of ankle to brachial pressure index (ABPI). All limitations of ABPI measurement must be taken under consideration to maintain high reliability of the test. In some patients with diabetes, renal insufficiency, or other diseases that cause vascular calcification, the vessels below the ankle level become non-compressible. Besides the validity in PAD diagnosing a reduced ABPI is a potent predictor of the risk of future cardiovascular events. Patients who should be considered for ABPI screening in the primary care include: all patients who have leg symptoms on exercise, all individuals between the age of 50-69 and those who have a cardiovascular risk factor (particularly diabetes or smoking), all patients age ł70 years regardless of risk factor status and all with a 10 years Framingham risk score 10-20%. An abnormal ABI (≤0,9; 1,4) identifies a high-risk population that needs aggressive risk factor modification and antiplatelet therapy to decrease the rate of cardiovascular death. Authors summarize clinical utility and limitations of ankle to brachial pressure index.
słowa kluczowe:

wskaźnik kostka-ramię, chromanie przestankowe, miażdżyca

© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.