Serwis gastroenterologiczny

Właściwe przygotowanie jelita do badania kolonoskopowego jest niezbędnym warunkiem bezpieczeństwa i wiarygodności tej metody diagnostyczno-terapeutycznej. Jak pokazały liczne prace dwa wykładniki jakości kolonoskopii – czyli odsetek kolonoskopii z osiągnięciem kątnicy oraz odsetek wykrytych polipów są odwrotnie proporcjonalne do stopnia oczyszczenia jelita grubego przed badaniem. Złe przygotowanie do kolonoskopii, oprócz zwiększenia ryzyka okołozabiegowego oraz narażenia chorego na kolejne badanie endoskopowe (i zazwyczaj kolejne znieczulenie), niesie ze sobą także wymierne konsekwencje ekonomiczne (konieczność powtarzania badań).

W Warszawie otwarto pierwszą w Polsce piekarnio – cukiernię oferującą wyłącznie bezglutenowe produkty, pieczone na miejscu.

Po generalnym remoncie uroczyście otwarto Klinikę Pediatrii i Żywienia Centrum Zdrowia Dziecka

Na łamach Clinical Gastroenterology and Hepatology ukazała się praca poruszająca zagadnienie wpływu kwasu acetylosalicylowego stosowanego w małych dawkach na ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Zagadnienie to jest o tyle istotne, że kwas acetylosalicylowy (ASA) jest powszechnie stosowanym lekiem u chorych z chorobą niedokrwienną serca, a także innymi chorobami układu sercowo-naczyniowego, o udowodnionej skuteczności działania prewencyjnego w odniesieniu do zdarzeń sercowo-naczyniowych.

Mark Donowitz, były szef Amerykańskiego Towarzystwa Gastroeneterologicznego (AGA - American Gastroenterological Association) opublikował dramatyczny apel do władz. –Utracimy pozycję lidera w naukach medycznych – przestrzegał.

Zjawisko spontanicznej regresji, czyli samoistnego całkowitego lub częściowego zniknięcia stwierdzanego wcześniej obiektywnie nowotworu, od zawsze fascynowało badaczy. Zjawisko to opisywano w przypadku niektórych chorób nowotworowych. Co ciekawe istnieją także pewne dane w tym zakresie w odniesieniu do raka trzustki.

Aż 44 osoby, przede wszystkim dzieci, ale także opiekunki z kolonii w Białce (Lubelszczyzna) z objawami zatrucia pokarmowego trafiły do szpitali. To tegoroczny rekord w Polsce.

Krwawienie z żylaków przełyku jest poważnym, zagrażającym życiu powikłaniem nadciśnienia wrotnego u chorych z marskością wątroby. Szacuje się, że ryzyko ponownego krwawienia z żylaków przełyku u chorych, którzy doświadczyli tego powikłania jest bardzo wysokie (około 60% ryzyka ponownego krwawienia w okresie 1-2 lat). Z uwagi na to niezwykle istotne jest wdrożenie profilaktyki ponownego krwawienia z żylaków przełyku.

Jednym z potencjalnych czynników mogących wywoływać zaostrzenie choroby Leśniowskiego-Crohna (Crohn’s disease - CD) czy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (ulcerative colitis - UC) są przyjmowane leki. Grupą leków należących do najczęściej stosowanych na świecie, a także powszechnie nadużywanych są leki wpływające na sekrecję żołądkową takie, jak inhibitory pompy protonowej (IPP) oraz blokery receptora H2 (H2B). Leki te są również często stosowane przez chorych z nieswoistymi zapaleniami jelit (NZJ).

Konkurs Wakacyjne hasłobranie, przeznaczony dla członków Klubu Termedicus, został rozstrzygnięty. Jako pierwsi zadzwonili do nas: pan Michał Głogowski (I miejsce) pani Karolina Janikowska oraz pani Lena Niewiada (II miejsce)

Z szokującym apelem do ministra zdrowia Bartosza Arłukowicza wystąpiła Małgorzata Mossakowska, wiceprezes Towarzystwa „J-elita”. Zarzuciła w nim, że ministerstwo ogłosiło tak wyśrubowane kryteria dostępu do refundacji leczenia biologicznego choroby Leśniowskiego – Crohna, że chory, aby je spełnić musi najpierw… umrzeć.

Jatrogenne perforacje przewodu pokarmowego należą do rzadkości, niemniej jednak stanowią istotne z rokowniczego punktu widzenia powikłanie diagnostycznej, a przede wszystkim terapeutycznej endoskopii przewodu pokarmowego. Szacuje się, że odsetek perforacji przewodu pokarmowego wynosi około 0.01-0.6% endoskopii diagnostycznych i 0.6-5.5% badań endoskopowych terapeutycznych. Powikłanie to nabiera na znaczeniu, jeśli weźmiemy pod uwagę wzrastającą stale ilość wykonywanych rocznie badań endoskopowych przewodu pokarmowego na świecie. Na przykład w Holandii, zamieszkiwanej przez około 17 milionów ludzi, rocznie przeprowadza się aktualnie około 400000 endoskopii przewodu pokarmowego.

Wzdęcie brzucha należy do najczęstszych objawów ze strony przewodu pokarmowego zgłaszanych przez pacjentów w codziennej praktyce lekarskiej. Objaw ten w sposób istotny obniża jakość życia. Może pojawiać się jako izolowany symptom, ale częściej jest elementem całości obrazu klinicznego wielu innych jednostek chorobowych.

Fundacja Urszuli Jaworskiej przy wsparciu merytorycznym Polskiej Grupy Ekspertów HCV i przy współpracy z Koalicją Hepatologiczną rozpoczęła ogólnopolską kampanię edukacyjną pod hasłem: „Obudź się, póki wirus HCV drzemie”.

Kontrola częstości występowania przemijających relaksacji dolnego zwieracza przełyku (transient lower esophgaeal relaxations – TLESR) jest najistotniejszym celem leczenia opornej choroby refluksowej przełyku. Występowanie TLESR stanowi główny mechanizm powstawania wszystkich typów refluksu. Aktualnie badane leki wpływające na redukcję występowania TLESR nazwano inhibitorami refluksu. Wśród nich najbardziej obiecujące wydają się agoniści receptora GABAB oraz antagoniści receptora 5 mGlu. Zmniejszają one liczbę refluksów i objawy związane z refluksem. Wydaje się, że oporna na leczenie choroba refluksowa przełyku jest potencjalnym wskazaniem do zastosowania inhibitorów refluksu jako terapii uzupełniającej w połączeniu z inhibitorem pompy protonowej. Przyszłe badania określą zapewne bezpieczeństwo i tolerancję tej nowej metody terapii antyrefluksowej.

Badania obrazowe, takie jak ultrasonografia, tomografia komputerowa czy tomografia rezonansu magnetycznego, umożliwiają wykrycie zmian chorobowych niedostępnych badaniem palpacyjnym. Wymienione techniki nie umożliwiają jednak oceny właściwości mechanicznych badanych tkanek, takich jak twardość czy sztywność. Założenie, że powyższe cechy tkanki zmienionej chorobowo różnią się od tkanki prawidłowej oraz odkształca się ona inaczej pod wpływem fal ultra-dźwiękowych, jest podstawą elastografii ultrasonograficznej. Miniaturyzacja sprzętu oraz rozwój techniki ultrasonograficznej i endoskopowej umożliwiły zastosowanie w praktyce klinicznej połączenia obu tych metod. Dodatkowych informacji może dostarczać wykonywana w trakcie endoskopowego badania ultrasonograficznego elastografia. W niniejszej pracy przedstawiono przegląd piśmiennictwa dotyczącego doświadczeń z wykorzystaniem endoskopowej elastografii ultrasonograficznej w diagnostyce schorzeń przewodu pokarmowego. Opublikowane doniesienia dotyczą badania trzustki, węzłów chłonnych położonych w sąsiedztwie przewodu pokarmowego (głównie w śródpiersiu) oraz zmian w okolicy zwieracza odbytu. Badanie elastograficzne wykonywane konwencjonalnie przez powłoki brzuszne jest wykorzystywane także w diagnostyce włóknienia wątroby.

W nieodległej przyszłości leczenie zakażenia wywołanego przez Helicobacter pylori (H. pylori) może stanowić istotny problem z powodu wzrastającej oporności tego drobnoustroju na leki przeciwbakteryjne wchodzące w skład schematu eradykacyjnego. Standardowa terapia jest nieskuteczna nawet w 25% przypadków, a dostępne obecnie schematy leczenia tzw. drugiego i trzeciego rzutu – u blisko 20% pacjentów. Te obserwacje skłaniają do podejmowania licznych badań oceniających możliwość zastosowania alternatywnych antybiotyków lub chemioterapeutyków, nowych substancji hamujących rozwój H. pylori oraz do poszukiwania nowych schematów eradykacji. Dla poprawy skuteczności terapii i zmniejszenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych ważny jest nie tylko odpowiedni dobór leków, lecz także ich dawek i czasu trwania leczenia. Praca stanowi przegląd wyników badań zmierzających do opracowania optymalnego schematu eradykacyjnego, zwłaszcza w razie niepowodzenia standardowej terapii.

Aim: The aim of this study was to evaluate the effect of sex, age, number of urinary tract infections, and duration of constipation on resolution of urinary tract infection (UTI) following treatment of constipation in Iranian children referred to pediatric gastroenterology and pediatric nephrology clinics. Material and methods: This study was conducted in Mofid Children’s Hospital. Duration of the study was from 1 October 2010 to 31 June 2011. In this study every child who visited due to urinary tract infection or constipation was asked about the other condition. Data were analyzed by SPSS ver. 16.0 (Chicago, IL, USA). χ2 and t-test were used for comparison. Results: In this study, 550 children visited the hospital due to urinary tract infection or constipation. Finally 380 patients with constipation and UTI were detected. Among 220 patients with UTI > 2 times, 90 (40.90%) showed UTI resolution after treatment of constipation. Of 160 patients with  2 UTIs, 85 (53.12%) showed UTI improvement following treatment of constipation (p = 0.018). In children younger than 1 year, treatment of UTI after treatment of constipation was more effective than in other ages (p < 0.001). There was no significant difference between males and females. In children with constipation duration less than 6 months, most cases of urinary tract infection resolved after treatment of constipation (p < 0.001). Conclusions: The UTI resolution after treatment of constipation was higher in children < 1 year old. If the patient has a history of more than 2 UTIs, improvement of UTI following treatment of constipation will be decreased.

Wstęp: Hipolaktazja typu dorosłych jest najczęstszym niedoborem enzymatycznym występującym u ludzi. Niepełne trawienie laktozy może prowadzić do zaburzeń jej wchłaniania, co powoduje zespół objawów klinicznych określanych jako nietolerancja laktozy (NL). Cel: Określenie dawki laktozy podawanej jednorazowo w postaci jogurtu, tolerowanej przez zdrowe młode osoby dorosłe z NL. Materiał i metody: Badaniem objęto 10 młodych dorosłych z NL. Wszyscy badani byli homozygotami –13910 C/C w zakresie genu promotorowego laktazy. U każdej osoby wykonano wodorowo-metanowy test oddechowy (TO) po obciążeniu 400, 200, 100 ml jogurtu (5 godzin). Objawy kliniczne oceniano przez 12 godzin po spożyciu każdej dawki produktu. Wyniki: Nieprawidłowe wyniki TO występowały u wszystkich badanych osób po spożyciu 400 ml, a u 2 spośród 10 po spożyciu 200 ml jogurtu. Obciążenie dawką 100 ml skutkowało graniczną wartością TO u 1 osoby. U wszystkich badanych stwierdzono resztkową fermentację laktozy przez wiele godzin (mediana sumy wydalania wodoru i metanu w 240. min testu – 6,5 ppm). Wszyscy badani zgłaszali objawy kliniczne po spożyciu 400 ml jogurtu. Ich nasilenie było istotnie większe niż obserwowane po obciążeniu 200 ml produktu. Dawka 100 ml jogurtu nie wywołała dolegliwości brzusznych ani zmiany konsystencji stolca u żadnej spośród badanych osób. Wnioski: Subiektywna obserwacja objawów klinicznych sugeruje, że młodzi dorośli z NL mogą tolerować do 200 ml jogurtu podawanego w jednym posiłku. Uwzględniając jednak obiektywną ocenę zaburzeń trawienia laktozy za pomocą TO, wydaje się, że jednorazowa dawka zdecydowanie nie powinna przekraczać 100 ml.

Wstęp: Wygojenie śluzówki jelita jest niezwykle istotne dla pełnej i długotrwałej remisji klinicznej w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC). Cel: Ocena wpływu czasu leczenia infliksymabem (IFX) na gojenie śluzówki jelita i remisję kliniczną u dzieci z ciężką postacią ChLC. Materiał i metody: Analizowano dane 10 dzieci w wieku 6–18 lat leczonych IFX (5 mg/kg m.c.; indukcja remisji: 0, 2, 6 tygodni, kontynuacja: co 4 lub 8 tygodni). Aktywność choroby (Pediatric Crohn’s Disease Activity Index – PCDAI) i gojenie śluzów­kowe (Simple Endoscopic Score for Crohn's Disease – SES-CD) oceniano miesiąc po 3., 6. i 9. dawce IFX. Wyniki: Po 3, 6 i 9 dawkach IFX remisję kliniczną (PCDAI  10 pkt) uzyskano odpowiednio u 5 (50%), 7 (70%) i 7 (70%) pa­cjen­tów, a odpowiedź kliniczną (11 pkt  PCDAI  30 pkt) u 2 (20%), 2 (20%) i 1 (10%). Remisję endosko­pową (SES-CD) obserwowano odpowiednio u 1 (10%), 2 (20%) i 4 (40%) pacjentów. Wnioski: U większości dzieci z ciężką postacią ChLC, nieodpowiadających na leczenie konwencjonalne, terapia biologiczna IFX indukuje remisję kliniczną. Przedłużone leczenie IFX zwiększa odsetek remisji. Podczas terapii tym lekiem remisja kliniczna znacznie wyprzedza proces gojenia śluzówkowego. Kontynuacja leczenia u dzieci z pozytywną reakcją kliniczną na IFX wpływa korzystnie na dalszy proces gojenia śluzówkowego i umożliwia odstawienie glikokortykosteroidów. U pa­cjentów, którzy w trakcie terapii podtrzymującej przestają odpowiadać na leczenie IFX, zmniejszenie odstępów między dawkami lub podwojenie dawki może przywrócić efekt terapeutyczny.